Το μισό υπουργικό συμβούλιο, ο ίδιος ο Τσίπρας, καθώς και ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας, με σχεδόν όλο το περιφερειακό συμβούλιο δίνουν το παρόν σε ένα αναπτυξιακό συνέδριο για την Θεσσαλία. Χαμόγελα, δηλώσεις, "ταραταζούμ" και ξανά δηλώσεις, σχέδια επί χάρτου, και ψεύτικες υποσχέσεις, που δίνονται με την ίδια ευκολία που ο άνθρωπος αναπνέει.
Θα "βγει" τίποτε από όλα αυτά; ΟΧΙ με κεφαλαία γράμματα είναι η απάντηση. Και αυτή η απάντηση είναι μονόδρομος (που θα έλεγε και το ΚΚΕ, που έδωσε μια ακόμη παράσταση διαμαρτυρίας, τόσο "κλασσική" όσο και ένα αρχαίο αγγείο).
Και δεν θα βγει τίποτε, γιατί για να φτιάξεις ομελέτα πρέπει να σπάσεις αυγά, λέει ο λαός μας,και όλοι όσοι μαζεύτηκαν εκεί, μόνο για αυτό δεν είναι ικανοί (η για την ακρίβεια ούτε για να φτιάξουν ομελέτα δεν είναι ικανοί).
Και να γίνουμε πιο ξεκάθαροι. Η σημερινή οικονομική κατάσταση της χώρας, είναι δεδομένη. Η χώρα έχει παραδώσει επισήμως την οικονομική της κυριαρχία στους δανειστές, άρα εκχώρησε και την Εθνική της κυριαρχία, και την δυνατότητά της, να παίρνει σημαντικές αποφάσεις.
Και μπορεί τα χαμόγελα και οι δηλώσεις να περισσεύουν, αλλά η αλήθεια και η πραγματικότητα είναι πολύ πιο ωμή. Την σημερινή παρακμή δεν μπορούν να την αναστρέψουν αυτοί που την δημιούργησαν, αυτοί που την συντηρούν, κάθε μέρα με όλο και πιο αποκρουστικό και αφτιασίδωτο πρόσωπο.
Και η παρακμή αυτή, μόνο από ανθρώπους που δεν εμπλέκονται με την δημιουργία και την συντήρηση της μπορεί να ανατραπεί.
Μας μιλούν για την "ραχοκοκκαλιά" της Ελληνικής οικονομίας, τους μικρομεσαίους, τους μικρο-καταστηματάρχες, τους ανθρώπους του καθημερινού μόχθου, ότι αυτοί -λέει- θα τους σώσουν, γιατί έχουν -λέει- "σχέδιο", ακόμη ένα "σχέδιο", έχουν -λέει- "όραμα", και πολλά άλλα. Και ενώ τα λένε όλα αυτά, χωρίς ντροπή, χωρίς τσίπα, χωρίς αιδώ, την ίδια ακριβώς στιγμή υπέρ-φορολογούν όλες αυτές τις κοινωνικές ομάδες, την ίδια στιγμή, οι πολυεθνικές και τα πολυκαταστήματα ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια σε κάθε πόλη, σε κάθε συνοικία, σε κάθε γειτονιά, εξοντώνοντας με γοργούς ρυθμούς τους "μικρούς", και τους αδύναμους. Και ποιος είναι αυτός που επιτρέπει την εγκατάσταση των υπερ-αγορών, και των πολυεθνικών εμπορικών κέντρων στο κέντρο των πόλεων; Μα οι αυτοδιοικητικοί. Ούτε μια κουβέντα δεν ακούστηκε από την μεριά τους, ούτε μια αντίδραση. Αντίθετα καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια με την εγκατάσταση κάθε πολυεθνικής εταιρείας στις πόλεις μας, και καυχώνται για το πόσες νέες θέσεις θα ανοίξουν, "ξεχνώντας" το πόσες θέσεις θα χαθούν από κάτι τέτοιου είδους "επενδύσεις" και τι ζημιά επέρχεται στα φορολογικά έσοδα του κράτους.
